[Sh-a] [RP[O-s] KuroKen - Perwersyjne spojrzenie

Komban-wa~! >.<

Przepraszam was strasznie, że tak długo nie było tu notki! Chyba nie mam co się tłumaczyć z braku bety, mam nadzieję, że rozumiecie szkolne zabieganie i nikt nie jest zły... Umm... Za to teraz postaram się przygotować już następną fajną rzecz (tak, mam wspaniały wybór wśród samych rzeczy które mi się podobają, to takie fajne~~) i o ile się uda już następna nota będzie na czas~...

Więc jeszcze raz przepraszam i już kończę moją gadaninę~!

Enjoy!

Hejo~... normalnie mam łzy w oczach, że to się w końcu pokazało xD tydzień po czasie ale jest! No i z tej okazji chciałam wam bardzo podziękować, że jest już 10000 wejść na tego bloga :3 

Ja powiem, że z notek które mamy gotowe ta mi się podoba najmniej ale była z nią niezła zabawa więc chyba jest dobrze :3 Enjoy~...

Fandom: Haikyuu!!
Para: Kuroo x Kenma
Uwagi: powiedzmy, że lekko perwersyjne choć nie wiem...



     W szatni Nekomy po treningach zazwyczaj jest wesoło. Ciepło bijące od ciał zawodników, wesołe rozmowy, para ulatująca z pryszniców w pomieszczeniu obok sprawiają, że jest to miejsce w którym zawodnicy czują się dobrze, choć wszyscy zgodnie twierdzą, że pachnie tu mokrym kotem.

     Taka przyjazna, ciepła atmosfera zawsze skłaniała zawodników do rozmów. Nawet po ciężkim treningu byli w stanie głośno żartować, śmiać się czy... rzucać spodenkami jednego ze znajomych dopóki nie wylądują na lampie czy wylecą przez otwarte okno. I właśnie magia tej dziwnej pachnącej kotem szatni porwała dwóch rezerwowych Nekomy do ożywionej kłótni.

- Rozgrywający jest na swój sposób straszny... W ogóle się nie uśmiecha! - mruknął jeden z zawodników wpatrując się w swoją koszulkę.

- Hę? Co ty? Kenma jest zawsze bardzo miły! Może nie jest zbyt rozmowny, ale kapitan bardzo go ceni! - pocieszył go drugi, a chwilę później po szatni rozniósł się plask gdy klepnął go ręką po gołych plecach.

- A co to ma niby do rzeczy... Osoba z tak spokojną twarzą... One zawsze mnie przerażały. - wyjaśnił z niemrawą miną patrząc na pocieszającego go chłopaka.

- Na pewno czasami się uśmiecha. - odparł lekceważąco.

- A widziałeś go kiedyś takiego? Jedyne co czasem widać na jego twarzy to wysiłek po ciężkim treningu.

- Nie prawda. Każdy ma jakąś ekspresję. - Chłopak rozejrzał się po sali przygnieciony pytaniem kolegi. On też nigdy nie widział emocjonującego się rozgrywającego, ale to było niemożliwe żeby nic nie czuł. - Kuroo-san! - wykrzyknął z ulgą wypatrując wysoką osobę z dość długimi, oklapniętymi, czarnymi włosami wychodzącą właśnie z pomieszczenia z prysznicami.

- Hm? - Kapitan Nekomy popatrzył na chłopaków bynajmniej niezainteresowanym wzrokiem. - Co jest, stało się coś?

- Kuroo-san, jesteś przyjacielem z dzieciństwa Kenmy prawda? - Na przytaknięcie kapitana chłopak zareagował tylko niepewnym uśmiechem. - No bo... Kolega ma pytanie. - Szturchnął ramieniem szatyna obok.

- Etto... Wydaje nam się, że Kenma nie ma ekspresji. - stwierdził, stając bardziej na baczność, po czym rozmasował pchnięty bok. - Jako jego przyjaciel z dzieciństwa na pewno wiesz lepiej Kuroo-san... Czy Kenma czasem się czymś ekscytuje?

     Brunet popatrzył na nich obu, próbując sobie przypomnieć podobną sytuację. Nie bardzo sobie przypominał wylewnego Kenmę, jednak ekspresję miał, to jasne. A podekscytowany...

- Na pewno umie być podekscytowany. - orzekł w końcu z eksperckim przekonaniem.

- Hęę? Nie wierzę! - wyrwało się jednemu z nich. Rozłożył ręce, wyrażając tym całe swoje niedowierzanie. - Nie mogę sobie wyobrazić jak Kenma wyraża ekscytację czy choćby zażenowanie, to niemożliwe! - Chłopak skrzyżował ręce w zdecydowane x.

- Jasne, że możliwe, głupku. - Kuroo pstryknął go tylko w czoło. - Sam to sprawdzę, a nawet cyknę zdjęcie... - zapewnił, przecierając swoim ręczniczkiem kark. Spojrzał kątem oka na Kenmę wychodzącego spod pryszniców i uśmiechnął się pod nosem. - Idę o zakład.

- Trzymam cię za słowo Kuroo-san! - uprzedził jeszcze niedowiarek. Jego przyjaciel tylko życzył mu powodzenia i obiecał trzymać kciuki. Jakby to było potrzebne...

- Yo, Kenma. - mruknął, machając mu i kierując się do swojej szafki. - Wracasz dziś prosto do domu?

     Kenma szedł zamyślony, dłońmi trzymając beżowy ręcznik przewieszony przez swoją szyję. Drugi, w tej samej tonacji, osłaniał mu biodra. Wyrwany z zamyślenia spojrzał na machającego mu Kuroo.

- Hę... Ta. - mruknął, podchodząc do swojej torby. Kucnął przy niej i zaczął ją przeszukiwać. Po krótkiej chwili wydobył z niej konsolę zapakowaną w plastikowy zamykany woreczek. Upewnił się, że zapięcie nie przepuszcza wilgoci i ponownie schowawszy urządzenie dopiero zaczął się przebierać. Musiał przyznać, że zdziwiło go pytanie Kuroo, Przecież dobrze wiedział, że on nigdzie po szkole nie chodzi, bo zawsze wracali razem.

     Kuroo nucił coś pod nosem aż do chwili, gdy skończył z ubieraniem się. Jedynie koszulę zostawił rozpiętą i oparł się o ścianę, obserwując, jak reszta wychodzi. Stygł powoli, przyglądając się w zamyśleniu Kenmie. Mógł zacząć już dzisiaj. Cieszyło go to jakoś.

- Dobra robota! - odkrzyknął ostatniemu zawodnikowi poza nimi. - Gotowy? - zapytał, widząc jak jasnowłosy zarzuca torbę na ramię, nie przerywając gry. Niedługo potem kierował się z nim na stację metra, jakby nigdy nic co jakiś czas zwalniając i zerkając bez skrępowania na jego tyłek.

     Kenma nie przerywał gry, nie ważne co robił. Ufał, że Kuroo zatrzyma go na czerwonych światłach, czy złapie za ramię i pociągnie w bok by nie uderzył w lampę lub sygnalizator. Oczywiście sam też jako-tako uważał, ale gra była wymagająca na tyle by skupić na niej większość swojej uwagi. Jednak w tym standardowym powrocie do domu czegoś mu brakowało. Zwykle był wręcz zalewany gadaniną swojego przyjaciela, na co tylko zdawkowo umkał, hmkał i potakiwał. A dziś... cisza. Nawet znajomy lekko skoczny i wesoły rytm kroków nie był tak miarowy. Raz cichszy, raz głośniejszy, jakby jego przyjaciel co jakiś czas rzedł z tyłu bądź się do niego przybliżał. To było dziwne. Nie na tyle, by przerwać grę, ale na tyle irytujące, by się odezwać.

- Coś się stało? - mruknął, jednocześnie przypuszczając atak na bossa dziewiątego levelu.

- Nie. - odpowiedział od razu, zrównując z nim krok na dobre. Nie zauważył... Tak to nie mogło zadziałać. Jak to mówią, nie od razu Rzym zbudowano. - Miałem dziś ciekawą rozmowę z dwoma chłopakami z drugiego składu. Zastanawiałem się nad nią. - przyznał się, zaraz jednak zmieniając temat. - Słyszałeś o tym, że Yamada został przyłapany z gazetkami dla dorosłych? - Zerknął na niego ze swoim lekkim uśmiechem. - A ty, Kenma? Oglądałeś takie kiedyś w ogóle? - Przystanął z nim wśród ludzi na stacji, nie spuszczając z niego wzroku.

- Przeglądałem. Nic interesującego. - stwierdził spokojnie, jakby mówił o najzwyklejszym magazynie sportowym. - Ale z tyłu była reklama gry. - dodał po chwili i nacisnął kombinację klawiszy na swoim PSP. Z niewielkiego głośniczka wydobył się dźwięk, który amerykańskie komiksy opisywały jako "Wooosh" a chwilę później słychać było gardłowy ryk umierającego potwora. Na ekranie pojawił się napis "Level completed" i po kilku sekundach gra zaproponowała Kenmie przejście na kolejny level.

- I co, próbowałeś gry? Na pewno była tematyczna? - podłapał, rzucając jedynie znudzone spojrzenie staruszce, która skarciła ich wzrokiem. Nie obchodziło go jej zdanie o ich rozmowie, a raczej czy Kenma kiedykolwiek zauważy i przejmie się tym, do czego się przyznaje przy tych wszystkich ludziach. A może ludzie to też niewłaściwy kierunek. Wszedł przez otwarte drzwi metra z przyjacielem przed sobą, podtrzymując go za ramię prawie odruchowo, żeby się mu nie zgubił w tym ścisku i tłoku.

- Raczej nie. Zwykła platformówka. Ale miała kilka ukrytych plansz co było dość pochłaniające. - Stwierdził spokojnie, nie przerywając gry na nowej planszy. Będzie musiał odblokować ich jeszcze całkiem sporo nim dotrze do bossa. Za Kuroo poszedł do pociągu. Wierzył, że brunet dobrze go pokieruje, bo sam musiał się zająć wyjątkowo denerwującym potworem latającym za jego postacią i wysysającym PŻ.

- Zwykła platformówka reklamowana w gazecie dla dorosłych? Co za nuu~dy... - mruknął, łapiąc się za uchwyt na górze i przystając gdzieś pośrodku wagonu. Jego złapał drugą ręką w pasie, jakby nigdy nic, w końcu powstrzymywał go przed upadkiem. - A może nie rusza cię to bo wolisz chłopaków, co, Kenma? - rzucił nie dbając o to, by specjalnie ściszyć głos. Obserwował go nadal, próbując wciąż odkryć, co właściwie jest zdolne wywołać u niego jakąś ekspresję. Jednocześnie - przez ścisk rzecz jasna - przysunął do niego biodra.

-Może. - zgodził się machinalnie, przechylając się w stronę Kuroo gdy ten go pociągnął. Dopiero po chwili wyprostował się. Najpierw musiał pokonać jedną z postaci, która jako jeden z pod-bossów musiała oczywiście uciec, na dodatek z jego bronią. Zajęty gonieniem jej wniknął w świat fantasy zapominając o metrze i ludziach w nim. Nie lubił gdy ktoś się na niego gapił. Czuł się wtedy zbyt widoczny, a Kuroo najwyraźniej lubił taki być rozpoczynając rozmowę w metrze.

- Co to za niejednoznaczna odpowiedź...? Mi nie powiesz? - W jego głosie dało się wyczuć nutę zdziwienia. W międzyczasie zaś rozejrzał się dookoła, pogapił się ludziom w oczy i stwierdził, że i to jest zdecydowanie nieskuteczne. Kenma nie lubił ludzi, ale nie dlatego że się przy nich wstydził. Musiał więc wymyślić inną metodę. - Idziesz dziś do mnie? - ponownie zmienił temat, tak że zabrzmiało to dwuznacznie. Metro zahamowało, przez co otarł się o niego, ale go przytrzymał. To otarcie się nie było zamierzone, ale... było mu na rękę.

- Po prostu nie wiem. - wyjaśnił zagłuszony przez jęk ludzi gdy metro zahamowało. Wszyscy mający wysiąść lub wsiąść na tej stacji natychmiast zablokowali drzwi, przez co i tak panujący w metrze gwar jeszcze się wzmocnił. Kenma na ułamek sekundy uniósł oczy chcąc zrozumieć co się dzieje, a gdy dotarło do niego, że nic ważnego, jak gdyby nigdy nic powrócił do swojej gry. - Możemy... Naładowałem dziś baterie. - To drugie mruknął już do siebie, tak dla pewności sprawdzając jeszcze stan baterii wyświetlany na górze konsoli. 87% po całym dniu podczas którego ani razu nie wyszedł z gry.

- Mocna jest. - skomentował, przesuwając się z nim trochę bardziej wgłąb wagonu. Nie poddawał się, im bardziej Kenma nie reagował, tym bardziej chciał wywołać jakąś reakcję. Teraz jednak była przerwa między meczami. Albo tylko przerwa na przekazanie nowej strategii. Jeszcze nie oddawał punktu. - Mam parę nowych filmów. Obejrzysz ze mną, czy wolisz coś innego?

- Możemy obejrzeć. - odmruknął grzecznie idąc za nim. Jak małe dziecko usadzono go na pojedynczym wolnym miejscu. Nie przejmował się tym, zajęty pokonywaniem jakiegoś trolla. Potrzebował złota na choćby prymitywną broń która zwiększyłaby jego statystyki. - Co masz oprócz filmów? - zapytał dopiero po dłuższej chwili milczenia jakby uświadamiając sobie, o czym jest rozmowa. Nie miał nic przeciw siatkówce, a Kuroo ją kochał, więc prawdopodobnie cała jego filmoteka jest właśnie o tej grze... A może chciał obejrzeć jakiś mecz i omówić strategię?

- Prócz filmów? Mam trochę gier, piłkę, duże łóżko i ciebie jako gościa. Więcej mi do szczęścia nie trzeba. - zapewnił, całkiem zadowolony z własnej odpowiedzi. Nachylił się nad nim trochę, oglądając jego grę. Wbrew pozorom lubił obserwować jego strategie i całkiem go to interesowało. Wbrew pozorom, bo nie wyglądał na zainteresowanego, jak zwykle.

- Jakie gry? - zapytał, wyłapując to magiczne słowo z wypowiedzi swojego przyjaciela. Prawdopodobnie wszystkie znał lub w nie grał, ale zawsze miło wiedzieć, że może jest coś co mógłby pożyczyć. Nadal uparcie klikał w przyciski na przemian robiąc uniki i atakując. Czarne kosmyki Kuroo majaczyły mu na granicy widzenia, ale był do nich na tyle przyzwyczajony, że nie przeszkadzały mu w rozgrywce.

- Trochę sportowych, głównie dla dwóch osób. - wyjaśnił, prostując się. Wyprostowawszy się spojrzał w dół i uśmiechnął się pod nosem. Ciekaw był, czy jego przyjaciel tego nie widzi, czy tylko udaje... - Kenma, nie uświniłem się tam na spodniach przy bento? Miałem całkiem sporo tego sosu czosnkowego... - zapytał, udając zwyczajowo znudzonego. To że sam się nie mógł z tego miejsca obejrzeć było tak oczywiste, jak to że jego krok był tuż-tuż przy twarzy jasnowłosego.

- Hm? - Kenma zastopował grę i spojrzał z niezrozumieniem przed siebie. Obejrzał dokładnie obie nogawki jak i całą resztę przodu spodni, ale nic nie zobaczył. - Nie, dobrze jest. - Oświadczył z niezmienioną miną wracając do swojej gry. Nie przypominał sobie, żeby Kuroo jadł dzisiaj coś czosnkowego, ale kto tam wiedział czy znów czegoś nie przegapił wpatrzony w ekran.

- Dzięki. - mruknął, powoli zaczynając wierzyć, że chłopak po prostu nie ma skojarzeń. W sumie naprawdę blondyn dotąd nie przejawiał żadnego zainteresowania... Ale to nie znaczyło, że samo rozwijanie tematu w pełnym metrze powinno mu być równie obojętne. Jednak wiadomo, to Kenma. Na niego normalne sposoby nie działały. I jeśli ktoś miał odkryć ten działający, to on. - Wychodzimy. - zauważył i złapał go za rękę, żeby przecisnąć się przez tłum, torując sobie drogę. Skierował się z nim w stronę swojego domu. - Który poziom? - zmienił temat, w myślach znów zarządzając przerwę, by jasnowłosy nie zaczął być podejrzliwy.

- Jedenasty. - odmruknął, marszcząc brwi. Nie mógł poradzić sobie z jedną wiedźmą. Do tego przez to wychodzenie z metra w pośpiechu stracił sporo życia. Nie zapowiadało się najlepiej. Dla bezpieczeństwa zapisał grę żeby nie stracić choć tego co uzbierał.

- Daleko ci do skończenia? - mruknął i rozejrzał się, po czym zatrzymał go przed pasami. Szczegół, że tym razem za pasek spodni. Nie sądził, żeby i to mu przeszkadzało. - Co sądzisz o dzisiejszym treningu? - zmienił temat moment później, wracając myślami do ćwiczeń i szatni. Tym razem chciał przywołać więcej jego uwagi. - Ktoś zwrócił szczególnie twoją uwagę?

- Jest pięćdziesiąt i ukryte plansze.- Wyjaśnił idąc przed siebie zapatrzony w ekran. Stanął dopiero gdy poczuł, że Kuroo go zatrzymał. - Kai mógłby lepiej wyskoczyć gdyby tylko wybił się trochę dalej od siatki i mógłbyś przekazać Yamamoto, żeby tak nie krzyczał po każdej przebitej piłce. - mruknął spokojnie stojąc i czekając na zmianę światła, jednocześnie wyprowadzając dwa samonaprowadzające się ataki wprost na czarownice.

- Przekażę. - zapewnił, układając dłoń między jego łopatkami i popychając go lekko na znak, że może iść. Sam też ruszył. - A Yamamoto widocznie cieszy się z tego, że wchodzi. - Wzruszył ramionami, mimo to pokazując lekki uśmieszek, dzięki któremu inni powinni wykryć podtekst. Szczególnie Kenma. - Nie udaje mu się to za często to ma prawo...

- Kuroo czy ty też mówisz o naszym głównym atakującym? - upewnił się grzecznie idąc przez pasy. Wiedźma została pokonana i teraz mógł zabrać jej zaklęcia. - Przecież jest w wyjściowym składzie. Musi trafiać w pole przeciwnej drużyny. - wyjaśnił lekko zaniepokojony zanikiem pamięci przyjaciela. Przecież od zawsze kochał siatkówkę... A może go sprawdzał? Kenma usłyszał dźwięk uspokojonego wypuszczania powietrza jakiejś przechodzącej obok kobiety. Nie wiedział czemu westchnęła, ale najwyraźniej jej ulżyło.

- ... - Niezadowolony westchnął cicho i potarł kość policzkową. Nie będzie mu tego tłumaczył tylko dlatego, że nie załapał... - Tak, o nim... Żartowałem. Może poćwiczymy trochę po filmie co? - zaproponował, odbijając nieco w bok. - Najlepiej wsadzanie.

- Uhm. Jasne. - zgodził się nie widząc nic dziwnego w poćwiczeniu gry. Choć "wsadzanie" i "siatkówka" nie za bardzo do siebie pasowały. Może Kuroo najzwyczajniej się przejęzyczył. Jakaś pani wydawała się oburzona ich rozmową. Spojrzała na nich zdegustowana i ruszyła szybciej przed siebie. Właśnie dlatego Kenma nie lubił ludzi, nie wiedzieć czym można ich zdenerwować.

- Hm... Ostatnio twierdziłeś, że robię to za mocno. Tym razem będziemy powtarzać, aż będzie dobrze. Chyba, że wcześniej się zmęczysz. Dobra? - zapewnił, upewniając się, czy nadal nic. Jak to możliwe, żeby wciąż nie kojarzył.

- Dobrze. - zgodził się. Zmarszczył lekko brwi. Trening tuż po treningu to nie był najlepszy pomysł, ale jeśli Kuroo naprawdę tego chciał Kenma postanowił mu nie przeszkadzać. Lekko zmartwiony spojrzał na swoją grę. Poziom dwunasty. Na piętnastym był pierwszy boss, a on nadal miał zbyt mało punktów życia by czuć się bezpiecznie.

     Brunet pokręcił do siebie głową. Chciał po prostu zobaczyć jakiś nietypowy wyraz jego twarzy. Ze szczególnym wskazaniem na pretensję albo zażenowanie. A tyle to wymagało zachodu... Nawet mógłby wykorzystać jego teraźniejszą zgodę, jednak to by było przegięcie.

     W ciszy doszedł z nim do domu i otworzył drzwi.

- Do środka... - mruknął, machając dłonią, żeby wchodził.

     Blondyn pokiwał głową na znak, że rozumie i mrucząc ciche "Przepraszam za najście" przekroczył próg mieszkania w którym rezydował Kuroo. Poprawił pasek od swojej torby, zdjął buty i ułożył je równo. Wyciągnął swoją grę czekając, aż brunet powie mu gdzie dalej iść.

- Daj spokój, możesz się czuć jak w domu. - Brunet zsunął buty ze stóp i skinął w stronę mieszkania. - Idziemy do salonu, chyba że chcesz coś jeść zanim co?

     Kenma kiwnął głową na zgodę i ruszył po cichu do salonu. Na wszelki wypadek przed wejściem przystanął i delikatnie zajrzał do środka. Czyli Kuroo nadal mieszka sam. To nie było powodem jego dzisiejszego zdenerwowania. Mruknął do siebie utwierdzając się w tej idei i wszedł do pomieszczenia. Przeszedł po miękkim dywanie i usiadł na brzegu kanapy.

     Uznając jego kiwnięcie nie za oznakę głodu ale za znak, że pójdzie do salonu i tak skierował się do kuchni i wyciągnął paczkę paluszków. Tak do chrupania w trakcie filmu. Po tym kucnął przy szafce w salonie i wyjął klka płyt.

- Które wolisz? - zapytał, pokazując mu kilka tytułów. Zaryzykował nawet i pozwolił prześwitywać jednej z bardziej "dorosłymi" scenami. Że niby się zaplątała...

- Nie znam się na filmach Kuroo... - przypomniał mu, że woli gry. Przyglądał się przez chwilę wszystkim okładkom, jednak nic szczególnego go nie ruszyło. Nie chciał też stwarzać niewygodnych pytań i chwil nieprzyjemnej ciszy, więc udawał, że jedna z płyt, która na okładce miała jawną aluzję do tego, że jest pornosem, przemilczał. Poza tym mógł być to być całkiem normalny film, a spece od marketingu mogli po prostu w ten sposób zachęcić ludzi do kupienia, kto wie... - Obejrzyjmy coś czego jeszcze nie widziałeś. - zdecydował w końcu uznając, ze wtedy jego przyjaciel będzie zadowolony.

- Więc tak... - mruknął i sam spojrzał na okładki. Wybrał raczej znaną sobie płytę. Wbrew pozorom nie był to pornos, mimo to miał ze dwie bardziej... przeciągnięte sceny... - Tego jeszcze nie widziałem. - skłamał niezauważalnie i siadł obok niego, otwierając paluszki. Pilotem pogłośnił i włączył "play". - Częstuj się, jakbyś chciał. - Ułożył między nimi paluszki i rozparł się wygodniej na oparciu, zakładając na nim ręce.

- Uhm. - Kenma kiwnął głową i zabrał jednego paluszka z paczki, zaczynając go jeść podobnie jakby jadł pocky. Film się dopiero zaczynał, więc chrupanie nie powinno nikomu przeszkadzać. Wyłączył też swoją grę, uprzednio ją zapisując. Skoro Kuroo go zaprosił powinien chyba czerpać z tego filmu.

- Gra całkiem seksowna aktorka. - skomentował gdy ta pojawiła się na ekranie. Wyjął kilka paluszków, przy czym jeden "wypadł" i potoczył się prawie pod tyłek Kenmy. Sięgnął więc po niego na ślepo niby to by go znaleźć, końcowo wsuwając nieco dłoń pod jego pośladek i lekko go ściskając gdy łapał paluszek. Spojrzał na jasnowłosego, unosząc odzyskaną zdobycz, a raczej jej dwie połówki jakby nigdy nic. - Upadł. - wyjaśnił.

- Jeśli tak uważasz. - skomentował przyglądając się wysokiej blondynce pojawiającej się na ekranie. Może powinien znów pofarbować włosy? Zastanawiając się nad tym wsunął sobie końcówkę paluszka do ust i zaczął go chrupać. Skłamałby, gdyby powiedział, że nic nie czuł. Kuro macający kanapę tuż za nim nie był zbyt normalny, ale... nadal w granicach normy. Zwłaszcza gdy pokazał mu paluszek. - Mam nadzieję, że nie rozkruszyłem? - mruknął z pytaniem.

- Trochę. Sprzątnie się. - zbagatelizował, odkładając zdobycz i jedząc jednego z wyciągniętych. - Nie podoba ci się? A główny bohater - Wskazał ekran swoją przekąską. - jest w twoim typie? Wygląda jakby nosił sporą armatę w spodniach. - zauważył, bardziej skupiony na tym niż na znanej sobie fabule.

- Dlaczego od razu przyjąłeś, że jestem gejem? - zapytał spokojnie, dochrapując się już do połowy paluszka. Przełamał pozostałą część na dwa i teraz jedną trzymał w dłoniach, a drugą wciąż chrupał. - Przecież mówiłem ci, że nie wiem.

- Sprawdzam, kto jest bardziej w twoim guście. - Uśmiechnął się kącikiem ust, zsuwając rękę z oparcia, a za to łapiąc go w pasie i sadzając go sobie na udach, blisko torsu. Nic dotąd nie działało, aż był zaskoczony... Mimo to zadowolony z wyzwania, jakim był jego przyjaciel. - Może badam grunt? Główny bohater jest całkiem podobny do mnie... - mruknął, opierając głowę o jego ramię i zerknął na niego z tej pozycji. - Czujesz? - mruknął mu do ucha.

- Hmm... - Kenma wpatrzył się w telewizor chcąc ocenić wzrokiem stopień podobieństwa jego przyjaciela i bohatera filmu. - Ty masz dłuższe włosy... I chyba jesteś wyższy. - mruknął przyglądając się teraz twarzy. Spojrzenie osoby na ekranie nie umywało się nawet do spojrzenia Kuroo mimo, że aktor patrzył na pociągająco ubraną kobietę, a Kuro... patrzył tak na niego i prawdopodobnie cały świat.

- Hm, tak? I to dobrze? - mruknął, choć przewidywał odpowiedź. Wkładał już paluszek do ust, ale jeszcze na moment zastygł, czekając z chrupnięciem aż Kenma dosłyszy fragment filmu. - Młodszy brat bohaterki wygląda trochę jak ty. - Było to trochę naciągnięte, ale postronnemu obserwatorowi faktycznie mogło się tak wydawać. Kuroo nie widział w filmowym odpowiedniku tego samego spojrzenia, bystrości w nieco oderwanym od rzeczywistości wzroku, twarzy wyrażającej emocje mimo nie wyrażania ich. Mimo tego, że lubił ten widok, chciał zyskać dowód, że Kenma potrafi, jedynie mu się nie chce pokazywać ich wyraźniej. - I jest całkiem uroczy kiedy się złości. - dodał, choć patrząc na aktora wyglądał raczej na znudzonego.

- Oczywiście Kuroo jest wysoki, więc dobrze gra w siatkówkę, którą tak lubi. - mruknął, będąc pewnym swojej odpowiedzi. Skończył swojego paluszka, ale nie sięgnął po następnego... Pić mu się chciało. Kuroo natomiast zaczął rozwlekać się nad bratem tej "seksownej" dziewczyny. Cóż... Może i było w nich coś podobnego. Oboje byli niscy, to na pewno. - Czyli jest kompletnie inny. - stwierdził słysząc o uroczej złości. On nie pokazywał emocji, ale zawsze myślał, że Kuroo to nie przeszkadzało. - Mogę wody?

- Też prawda. - mruknął i sięgnął po butelkę ukrytą za podłokietnikiem kanapy. Przy tym "dla równowagi" dłoń ułożył znów niżej, na jego pośladku. Gdy już się podniósł nawet mu tę wodę odkręcił. - Ciebie chętniej widziałbym otumanionego przyjemnością niż wściekłego. - dodał w momencie, w którym jasnowłosy zaczynał pić. Zaskoczenie w takiej chwili na pewno byłoby widać.

     Kenma tylko spokojnie przewrócił oczyma. Co to za głupi tekst? Przecież... go nigdy nic nie cieszyło, a już na pewno nie do tego stopnia by go otumanić. Mimo to nie mógł nie zauważyć, jak często dziś brunet nawiązuje do seksu. Podał mu butelkę i wytarł usta wierzchem dłoni.

     Brunet tylko na moment uniósł kącik ust na to jego wywrócenie oczami. Nie o taką reakcję mu chodziło, ale to już było coś. Zakręcił butelkę, odstawił i oparł się wygodniej, jedząc przy tym paluszki i od czasu do czasu podstawiając je jemu. Czekał, aż pojawi się pierwsza z tych dwóch scen. Chciał wtedy widzieć jego minę.

     Kenma oglądał. Film nie był zbyt ciekawy. Bardziej obyczajówka. W sumie... Nawet tak tego nie mógł określić. Po prostu nie powalało... Chyba, że miało usypiać. Blondyn, lekko już znudzony kolejną rozmową drugoplanowych bohaterów, oparł się o Kuroo i mruknął coś cicho wtulając głowę w tors przyjaciela.

- I pomyśleć, że to miała być akcja. - skomentował Kuroo, przeczesując mu włosy palcami, tym samym zagarniając mu grzywkę do tyłu. - Zrobiłeś się mokry. - zauważył, ocierając mu czoło przy linii włosów. - Jeszcze gdzieś mam cię wytrzeć...? - zaproponował, dość znudzony czekaniem na ruch filmu.

- Jeśli ci to przeszkadza mogłeś zaproponować mi chusteczkę. - mruknął spokojnie, wycierając czoło ręką. Cóż... Było lato, więc było im gorąco, nawet jeśli po treningu wziął prysznic nie mógł się tak po prostu przestać pocić. - Kuroo, też jesteś gorący. - mruknął spokojnie, ponownie zawieszając wzrok na ekranie.

- Nie przeszkadza, przeciwnie. - Sam zawiesił wzrok na ekranie, gdzie główni bohaterzy zaczynali się gorączkowo całować. Objął Kenmę rękami dość nisko w pasie, bo nie kłopotał się po prostu trzymaniem go. - Hmm? Skoro też jestem gorący może pójdziemy razem pod prysznic? To nie zajmie długo... - obiecał, oczywiście zadowolony z tej przypadkowej dwuznaczności w jego ustach. - Czy może najpierw chcesz dooglądać tę część? - Skinął na ekran, gdzie przybliżenie właśnie padło na zsuwaną po udzie dziewczyny pończochę.

- Jak wolisz. - zdecydował. W końcu to Kuroo chciał obejrzeć ten film. - Jeśli ci zależy na tej scenie możemy poczekać, albo zatrzymać film. - zaproponował. - Mogę też pójść pierwszy, a ty dooglądasz w spokoju

     Brunet musiał przyznać, że nieco się zdziwił. Choć zapewne Kenma nie odbierał wspólnego prysznica jako nic specjalnie niezwykłego, skoro w szkole myli się pod natryskami tuż obok. Tyle tylko, że on miał jeden prysznic. Nie żeby jemu to jakkolwiek przeszkadzało.

- Poczekaj, pójdę z tobą. - postanowił, mimo tego, że ta scena nie była dla niego jakaś wybitna. W odpowiednim momencie kamera uniosła się, robiąc najazd na ścianę, a on zatrzymał sztuczne jęki i wstał. Chyba faktycznie nie spodziewał się po przyjacielu reakcji na to. Skierował się z nim do łazienki, uznając, że jak nie tam to już nigdzie go nie sprowokuje.

     Kenma kiwnął głową na znak zgody. Poczekał aż Kuroo go puści i za brunetem poszedł do łazienki. Nie za bardzo wiedział jak mają się obaj zmieścić pod jednym prysznicem. No chyba, że Kuroo miał dwa. Spodziewał się raczej, że pójdą osobno, jeden po drugim.

- Możesz się rozbierać powoli. - rzucił z uśmiechem, ściągając z siebie koszulkę. Nie spuszczał z niego jednak wzroku, czekając na coś, co w założeniu miało przypominać striptiz, choć w wykonaniu Kenmy...

- Kuroo nie jesteś aktorem w tym filmie. - zwrócił mu uwagę, zdejmując przez głowę koszulkę. Dzięki temu mógł na chwilę uwolnić się od spojrzenia kocich oczu, choć nadal czuł je na swoim ciele. Kuroo zawsze tak na niego patrzył. Kenma przywykł do tego, ale z reguły jego przyjaciel nie mówił tak dziwnych rzeczy.

- Wiem. Ale zawsze możemy nagrać własny... - zaproponował, powoli rozpinając zamek i zsuwając z siebie spodnie. Podszedł nawet do chłopaka i objął jego ramiona, przystając nieco za nim. Drugą rękę ułożył na swoim biodrze, pochylając się do niego. - Masz ochotę?

- Jeśli masz ochotę... - mruknął spoglądając na siebie i Kuroo w lustrze. - Mogę cię nagrać jak odbijasz piłkę, czy coś. - mruknął rozpinając własne spodnie. Nie mógł się za bardzo poruszać, bo brunet go przytrzymywał, co Kenma odkrył próbując się pochylić i ocierając się zadkiem o swojego przyjaciela. Spokojnie wyprostował się i zakręcił biodrami licząc, że w ten sposób materiał w końcu odpuści.

- Hmm...? - mruknął nieco zdziwiony. Bez skrępowania wpatrzył się w jego tyłek, gdy ten tak po prostu się o niego otarł. Nie potrafił go rozgryźć w tej chwili, ale musiał przyznać, że jego przyjaciel ma zgrabne pośladki. - Wolałbym, żebyś to ty podskakiwał. - rzucił, zsuwając z niego natrętnie trzymające się na nim spodnie.

- Po co? - zapytał się zdziwiony obracając głowę ku Kuroo. Spodniami się nie przejmował. - Przecież to nic wartego uwiecznienia. Farbowany blondyn dobrze wiedział, że jego styl gry nie jest widowiskowy, ponoć nawet nierówny, więc nie miało sensu filmowanie kogoś takiego. Co innego jego przyjaciel. Mogliby nagrać ten jego koci skok gdy w ostatniej chwili ratuje piłkę przed spadnięciem na boisko.

- Nie, to akurat byłoby warte uwiecznienia. Na pewno to byłby mój ulubiony film... - mruknął i złapał za gumkę jego bokserek, ściągając ją nieco w dół. - Nie przerywaj, normalnie nie mam okazji się na ciebie napatrzeć.

- Tylko nie rozumiem czemu. - mruknął stojąc spokojnie. Zastanawiał się czy nie szybciej byłoby rozebrać się i pojedynczo wykąpać niż tak stać przed lustrem patrząc jak się nawzajem rozbierają. Cóż... Jeśli Kuroo to nie przeszkadzało to Kenma nie miał na co narzekać. Choć... może było mu trochę gorąco i lepko... Chciałby już się wykąpać.

- Bo podskakiwałbyś na mnie. - doprecyzował orientując się, że chłopak mimo wszystko mógł go odebrać nie tak, jak tego chciał. W końcu wyczuwając jego bierność całkiem zsunął z niego bieliznę, zaraz potem z siebie i jakby nigdy nic obejrzał jego przód w lustrze, nim pociągnął go w stronę otwartego prysznica.

- Aha. - mruknął tylko, choć dalej nie rozumiał co byłoby w tym innego, najwyżej Kuroo byłby po wszystkim obolały. Dał się pociągnąć pod prysznic nie za bardzo wiedząc, czemu brunet pociągnął go tak mocno, choć... chciał się wykąpać. Było mu gorąco.

     Brunet dostosował wodę do letniej temperatury, zamknął kabinę i będąc tak blisko niego zaczął ich opłukiwać. Lekko bo lekko, ale liczył na jakikolwiek wyraz... czegokolwiek na jego twarzy. Najlepiej zażenowania.

- Zajmiesz się mną, czy najpierw mam ci umyć plecy? - zapytał sugestywnie, będąc niemal pewnym, że choć w takiej sytuacji, otoczony i nagi pod prysznicem Kenma powinien się czuć skrępowany.

- Zająć się tobą? - zapytał nie do końca rozumiejąc. Odwrócił się po gąbkę i pomachał nią lekko przed twarzą przyjaciela. - W sensie... namydlić? - upewnił się. Czy Kuroo musiał dziś mówić aż tak niezrozumiale i zachowywać się tak dziwnie? - Jak nie zaczniesz mówić jaśniej, to zacznę podejrzewać, że o moje preferencje seksualne wypytywałeś mnie, żeby się upewnić, że to nie jest dziwne. - Musiał przyznać... że jak na siebie całkiem ładnie i zgrabnie wyraził w słowach to co miał na myśli.

- Nie wiem, co w tym widzisz niejasnego. - Wzruszył lekko ramionami, jakby jego myśl była oczywista. Innym sposobem zajęcia się nim też by nie pogardził. Tego jednak Kenma dalej nie odnotował. - Możesz namydlać. - zgodził się, samemu przesuwając dłonią po jego ramionach wraz z wodą, a moment później wylewając na gąbkę i na niego trochę płynu. Po tym zaczął namydlać jego ciało, nie krępując się przesuwać dłońmi po jego torsie. Włączając w to pewne dwa urocze wypustki, które, najprawdopodobniej mimowolnie, zareagowały na jego dotyk nabrzmiewając lekko. Mył dalej. - Swoją drogą, znasz inny sens tego powiedzenia? - spytał licząc, że jasnowłosy sam to powie.

- Zaczynam się zastanawiać, czy się ze mnie nie nabijasz. Wiesz przecież, że tego nie lubię Kuroo. - mruknął podnosząc w górę ręce tylko by namydlić ramiona przyjaciela. Teraz czuł, jak przerażająco niski był przy nim. - Jeśli miałbym ci umyć włosy to chyba musiałbyś usiąść... Albo wziąć mnie na barana. - mruknął jakby do siebie, przesuwając gąbką po brzuchu swojego kapitana.

- Nie nabijam. - zapewnił, tym razem poważnie. To był niezaprzeczalny fakt. Z drugiej strony zaraz na jego usta wrócił lekki uśmiech. - Wiesz, że nie lubię kiedy się denerwujesz. - stwierdził fakt, przesuwając dłonie na jego plecy, by i tam zmyć z niego pot. Od łopatek po pośladki. Po nich też spływał, więc masował je przez chwilę. - Pochylenie się i wzięcie cię na barana odpada przez warunki. Musiałbym usiąść. Albo raczej klęknąć. - zauważył, po czym faktycznie przytrzymał się jego bioder i klęknął przed nim, twarzą schodząc do poziomu jego podbrzusza. - To umyjesz mi włosy? - Rzucił spojrzenie w górę.

     Na twarzy Kenmy zatańczył cień uśmiechu, a farbowany blondyn wsunął swoje palce we włosy przyjaciela. Były naprawdę przyjemne, a on dopiero teraz odkrył, że od zawsze chciał tak zrobić. Jedną ręką wciąż głaszcząc Kuroo drugą sięgnął po szampon i nałożywszy sobie odpowiednią ilość na rękę zaczął wmasowywać go w skórę głowy przyjaciela.

- Myślę, że siedząc do mnie tyłem byłoby ci wygodniej. - mruknął.

- Tak jest w porządku. - zapewnił go, mrucząc cicho. Uniósł wyżej jeden kącik ust, przesuwając zaraz wzrokiem z jego twarzy przez całe ciało, aż scentralizował go na pewnym strategicznym dla Kenmy miejscu. Pochylił nieco głowę, przesuwając ją przy tym nieco bliżej. Był niesamowicie zadowolony z samego tego, że chłopak był bliski uśmiechu. I pewien był, że to nie koniec. Wpatrzył się intensywnie w przyrodzenie jasnowłosego, tak blisko jego twarzy. Pewnych reakcji nie należało szukać na twarzy. - Z tyłu też. - podpowiedział, rzecz jasna dlatego, że tak ustawił głowę do mycia. Słaby kamuflaż. Dokładnie taki miał być.

     Kenma chyba wreszcie zrozumiał co chodzi po głowie jego przyjacielowi.

- Jak nie przestaniesz się tak intensywnie gapić to mi stanie. Twoje spojrzenie zawsze jest perwersyjne, ale teraz przechodzi wszelkie granice. - oznajmił spokojnie, spieniając szampon na włosach przyjaciela.

- Właśnie się zastanawiałem, czy tobie też się to zdarza... Nikt by nie powiedział po tej twojej spokojnej buźce. - Kuroo uniósł głowę, by uśmiechnąć się do niego z rozbawieniem wypisanym na twarzy. Co prawda blondyn wypowiedział to spokojnie, jednak już jakąś reakcję wywołał, a to go coraz bardziej satysfakcjonowało. - Hm... Skoro wiesz jakie to uczucie czasem musisz sobie ulżyć, nie? - zapytał z namysłem, obserwując tym razem jego twarz, gdy ten kończył spieniać jego włosy. Miał tylko nadzieję, że w ramach zemsty nie dostanie pianą po oczach. - O czym wtedy myślisz?

     Blondyn zmierzył go wzrokiem niedowierzająco na początku pytaniu. Mimo to wzruszył lekko ramionami.

- O grach. - mruknął, biorąc prysznic i zaczął delikatnie spłukiwać pianę z jego włosów. Chyba zrozumiał w końcu, że brunet próbuje go zawstydzić. A jedynym sposobem by przestał jest zawstydzenie jego. - Czasem o tobie. - dodał kierując delikatny strumień z prysznica między nogi klęczącego nadal przed nim bruneta.

- Grach? - Przekrzywił nieco głowę, zaraz tylko uśmiechając się na drugą odpowiedź. Przesunął palcami po włosach, upewniając się, że są całkiem spłukane i zaczął się powoli podnosić. Kolana nieco mu zdrętwiały. Przesunął dłonie na jego boki i podniósł się całkowicie, zaraz nachylając się do jego ucha. - Chcesz żebym się podniecił? - zapytał dosłyszalnym dla niego szeptem. Nie była to kolejna groźba, raczej prowokacja...

- Może. - Odwiesił prysznic na stojaczek pozwalając wciąż płynącej wodzie na obmywanie ich z mydlin. - Ale jak masz zamiar to zrobić, to najpierw postaw włosy. Dziwnie wyglądasz z takimi oklapłymi. - Mruknął starając się sięgnąć do nich ręką by je przeczesać, niestety był na to zbyt niski.

- Na mokro się nie da. - poinformował go, niechętnie odchodząc od tematu, chociaż niechęci nie pokazał. Na dowód sam przeczesał je palcami. Jedynie ułożyły się do tyłu. Tym razem sam złapał za prysznic i obmywszy jeszcze tył pleców zaczął opłukiwać Kenmę. Włosy, cały tył, a potem i tors, podbrzusze... Chwilę dłużej zatrzymał się w wiadomym miejscu, lekko manewrując natryskiem, żeby oblewać też nogi, ale co jakiś czas go podrażnić.

- Kuroo, jak masz ochotę popatrzeć jak komuś staje to włącz pornosa, a nie się prysznicem bawisz. - Fuknął na niego, choć ton jego głosu pozostał normalny i spokojny, Naprawdę... Brunet powinien bardziej myśleć, co robi.

- Nie denerwuj się, nie zostawiłbym cię tak. - uspokoił go, choć nie był pewien co do elementu "uspokojenia". Zresztą nie o to chodziło. Chciał żeby jasnowłosy myślał o tym i najlepiej żeby stanął mu jak już wrócą do pokoju. To już chyba wywołałoby jakieś nikłe rumieńce na jego twarzy... Albo i nie. To raczej były tylko jego życzenia. Zakręcił wodę i wyszedł na zewnątrz, żeby zaraz zarzucić na niego ręcznik. Swój miał przewiązany w pasie. Nie pozwolił też mu się wytrzeć, ocierając jego tors puchatym materiałem.

- Jeśli proponujesz mi coś takiego nie sądzisz, że najpierw ty powinieneś mi się pokazać w tej sytuacji? - zwrócił mu uwagę, grzecznie stojąc i pozwalając się wycierać. Dla pewności, że to o czym mówią to tylko słowna przepychanka, zawiązał swój ręcznik podobnie jak Kuroo.

- I ty byś mnie tak nie zostawił? - upewnił się, spoglądając mu w oczy. - Obserwowałbyś, jak sam to robię? Czy byś mi pomógł? - Wrócił do prowokującego uśmiechu zamiast tej chwilowej widocznie udawanej powagi. Poczochrał mu włosy przez ręcznik, zaraz ostatni raz przecierając jego tors, z wyraźniejszym naciskiem na sutki, gdy po nich przesuwał materiałem. Po prostu lubił to, jak reagowały. Przynajmniej one łatwo się rumieniły.

- Jeśli być chciał - Wzruszył ramionami.Czując, że Kuroo przestał go wycierać podniósł ręce i zsunął sobie z głowy lekko ręcznik, tak by widzieć twarz przyjaciela. - Mam dość sprawne palce więc może by ci się spodobało. - mruknął. W końcu to była prawda, całymi latami grał w gry więc wyćwiczył... Choć głównie kciuki i palce wskazujące.

- Jasne... Chociaż wystarczyłoby, gdybyś tylko leżał i poddał się moim sprawnym palcom. - Otarł się dość szybko na plecach i klatce piersiowej, paroma ruchami otarł nogi, unikając strategicznego miejsca między nimi. Jeden dotyk, a pewnie miałby problem z tą całą samokontrolą. Czym prędzej, choć bez widocznego pośpiechu, wcisnął się w bokserki i zerknął na Kenmę. Wolał nie przegapić momentu, gdyby ten coś ukrywał. Na przykład, że to sobie wyobraża. - Jestem ciekaw, jak głośno byś jęczał. - dorzucił.

- Nie jestem zbyt ekspresywną osobą, więc nie sądzę, żebym wydawał jakieś dźwięki. - powiadomił spokojnie. - Za to Kuroo na pewno głośno by sapał. Prawda?- Zapytał. Jego przyjaciel był ekstrawertykiem, w dodatku żywiołowym, więc nie możliwym było aby zachował ciszę.

- Pewnie tak. Ale w moje umiejętności nie wierzysz? Na pewno wyrwałby ci się jeden czy dwa słodkie jęki... - Uśmiechnął się perfidnie pod nosem. - Coś jak "Kuroo... Mocniej...". - mruknął, naśladując go przy tym. Ze dwa słowa na pewno by powiedział... Tak, na pewno. Złapał go za ręcznik, przyciągając go nim do siebie i spoglądając w jego oczy. Ani trochę zażenowania...?

- Słodkie? - Kenma uniósł jedną brew w lekkim zdziwieniu. Nie sądził, że Kuroo sobie będzie robił żarty aż tak poważnie. - A "Kuroo... Mocniej..." usłyszysz ode mnie tylko w jednej chwili. - zapewnił go spoglądając mu w oczy z przekonaniem. - Podczas meczu.

- Nawet to cię nie ruszyło...? - burknął do siebie. Zmarszczył brwi, potem je uniósł, przyłożył dłoń do jego włosów i porządnie je potargał. - Idziemy się ubrać. - zadecydował, ciągnąc go do swojego pokoju. - Dla ciebie mam specjalne przebranie. - zapewnił, zbliżając się do szafki. Pogrzebał w niej i podał mu nieużywane czarne stringi, w zasadzie całkiem prześwitujące.

     Brunet, aktualnie przefarbowany na blond, przyjrzał się temu co dostał. Dla pewności nawet rozciągnął trochę tę prześwitującą bieliznę. Podziwiał, że Kuroo znalazł w swojej szafie coś tak małego.

- Od kogo to dostałeś i kiedy to ubierałeś? - zapytał odrobinkę rozbawiony i zaciekawiony.

- Kupiłem dla zakładu i nikt tego nie zakładał. - poinformował. - Nada się w sam raz. - Powstrzymał śmiech. Wyjątkowo dziwna i śmieszna była wizja Kenmy w TYM.

- Aha. - Kenma nie zadając już żadnych innych pytań zsunął ręcznik ze swoich bioder i grzecznie ubrał bieliznę, którą trzymał w ręku. - Coś jeszcze mam ubrać Kuroo? - zapytał mierząc wzrokiem swojego przyjaciela. Nie czuł się jeszcze zażenowany. Ale zachowanie kapitana robiło się coraz bardziej niepokojące.

     Brwi bruneta powędrowały odrobinę w górę. Można powiedzieć, że jedynie drgnęły na jego mieszaną reakcję. Wyobrazić sobie, a zobaczyć tak Kenmę na żywo to dwie różne rzeczy. Przez głowę przeszło mu kilka myśli i poczuł drgnienie w spodniach. Odwrócił się do szafy, uspokajając się wypatrywaniem bluzki, którą w końcu rzucił Kenmie.

- Masz, nago musi być chłodno. - mruknął, samemu zakładając podkoszulek. Mimo to na przekór niebezpieczeństwu podniecenia się odwrócił się i obserwował go jak się ubiera.

     Kenma złapał lecący w jego stronę materiał. Rozłożył go i przyjrzał mu się dokładnie. T-shirt z kotem. Tego mógł się spodziewać po Kuroo. Grzecznie włożył na siebie koszulkę. Oczywiście była na niego za duża.

- I jak? - zapytał przesuwając palcami wzdłuż dekoltu, który z założenia miał nie być za duży, ale na Kenmie odsłaniał sporo, jak na koszulkę.

     Brunet najpierw niezauważalnie przełknął ślinę, potem obejrzał go całego. Nadruk na koszuli wcale nie sprawiał, że Kenma mniej kusił. Świadomość bielizny jaką nadal miał na sobie i jej widoku przed oczyma tylko to pogarszała. Mimo to uniósł kącik ust w ponownym uśmiechu.

- Zabrakło tylko kuszącego odsłonięcia biodra. - skomentował pół żartem i skinął na wyjście do drugiego pokoju. - Idziemy dooglądać? - Musiał wyhamować przed kolejnymi próbami, bo sam był zbyt nakręcony.

- Um... Tak? - zapytał łapiąc materiał z jednej strony w pasie. Nie wiedział jak inaczej miałby odsłonić biodro, a widać Kuroo tego chciał, choć Kenma nie do końca rozumiał dlaczego. - Jeśli twoim planem było obejrzeć pornosa ze mną w tym dziwnym ubraniu to widać powiodło ci się.- mruknął siadając na kanapie.

- To nie pornos. - skorygował pozornie spokojnie, siadając jednak z nogami podciągniętymi pod siebie. Trochę wymknęło mu się to spod kontroli. Nawet się nie spodziewał, że jasnowłosy to ubierze... Ani że zrobi to o czym mówił. W tym stanie raczej dość niebezpiecznie było go podpuszczać... Oparł łokieć na kolanie, włączając na powrót film. - Poza tym jesteś ciekawszym widokiem niż to. - zauważył.

- To się zgadza. Nigdy nie byłem tak śmiesznie ubrany. - kiwnął głową, przysiadając się obok bruneta. Po chwili oparł głowę o jego ramię. Film był dość zwyczajny. - A i może to nie pornos, ale zadanie pornosa spełnia całkiem nieźle, w końcu ci stanął Kuroo. - zauważył, na chwilę spoglądając w dół. Po czym jakby nigdy nic znów wpatrzył się w ekran.

- Pilnuj swojego interesu. - mruknął, i nie patrząc przesunął dłoń na jego udo, po tym lekko podnosząc skrawek koszuli na nim. Nawet jeśli chciał zerknąć, wolał sobie nie fundować mocniejszego podniecenia. Odsłonił w końcu jego męskość w tych prześwitujących majtkach, chcąc mu pokazać, że na pewno sam chociaż tam musiał zareagować. Niemożliwe żeby mu stanął a Kenmie nic a nic!

- Nie złość się na mnie Kuroo. - poprosił, odsuwając się od niego z wzdrygnięciem. Musiał go zdenerwować. Postanowił, że już mu nie będzie przeszkadzać. Podszedł na czworakach do krawędzi kanapy, na której siedzieli i zawisnąwszy na niej z głową w dole zaczął szukać gry w stojącym koło mebla plecaku. Nawet nie zauważył, że w ten sposób eksponuje swój dość mocno wypięty w stronę Kuroo tyłek.

- Nie złoszczę... się... - chciał zapewnić, ale zaciął się, widząc jego wypięty tyłek tuż pod sobą. Wszystko przez to, że Kenma postanowił akurat przed nim wypiąć się na czworaka... I to zupełnie bez skrępowania? Mimo, że jego dziurkę zasłaniał tylko czarny sznureczek stringów?! Kuroo odruchowo uniósł dłoń do ust, palcem wskazującym przesuwając pod nosem. Miał wrażenie, że zebrała się w nim krew. Odwrócił wzrok czując, że do jego erekcji uderza coraz więcej krwi, tak samo jak do policzków. Po prostu nie mógł w to uwierzyć. - Cholera. - warknął pod nosem, wciągając nim zaraz powoli spływającą, czerwoną kropelkę. - Jakim cudem nie rusza cię żadna zboczona rzecz jaką dziś na tobie wymusiłem co??? - rzucił z niedowierzaniem.

- Hm? Kuroo... - Kenma odwrócił się zdziwiony nagłym przerwaniem wypowiedzi swojego przyjaciela. Dziwnie zamilkł w pół słowa. - Wszystko gra? - zapytał się podchodząc do niego na kolanach z grą w ręce. - Zraniłeś się? - Widział jak jego przyjaciel wyciera nos z krwi. O co mógł się uderzyć? - Hej, hej, jesteś czerwony. - zwrócił mu uwagę dotykając ciepłą dłonią jednego z jego policzków.

- To nieważne. - zbagatelizował szorstko, marszcząc brwi i ocierając ostatecznie nos nadgarstkiem, a potem opuściwszy rękę łapiąc go czystą dłonią za ramię i nachylając się do niego lekko. - Czemu nie zadziałało?

- Próby zawstydzenia mnie? - upewnił się, a gdy jego przyjaciel kiwnął głową potwierdzając jego domysły postanowił wyjaśnić krótko wszystko. - Kuroo, od początku byłeś na przegranej pozycji. - mruknął obracając w dłoniach swoje PSP. Po chwilowym zastanowieniu włączył je. Patrząc na ekran logowania podjął dalej temat. - Od dziecka widuję cię bardzo często. I zawsze czuję jak na mnie patrzysz. - Jego smukłe palce nacisnęły kilka klawiszy włączając jedną z gier. - Myślisz, że mógłbym z tobą w spokoju przebywać? Jeśli nie nauczyłbym się ignorować tego perwersyjnego spojrzenia którym na mnie patrzysz, cały czas chodziłbym z pełnym wzwodem. - mruknął zaczynając nową planszę w grze. - A to niezdrowe, wiesz Kuroo?